Ευκαιρία ή απειλή;

''Ναι στην παγκοσμιοποίηση, αλλά με προϋποθέσεις'' δηλώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά από εκτενή συζήτηση για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης

Λίγοι είναι πλέον εκείνοι που, είτε υποστηρίζουν απόλυτα, είτε απορρίπτουν φανατικά το άνοιγμα των συνόρων. Οι περισσότεροι θέλουν τις ευκαιρίες του μέλλοντος, αλλά και την ασφάλεια του παρελθόντος. Εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος μίλησε στο Στρασβούργο ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Παπαστάμκος. Πιστεύει άραγε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μία ευκαιρία ή απειλή για τους Ευρωπαίους;

''Είναι και τα δύο. Σε ότι αφορά την επικινδυνότητα της παγκοσμιοποίησης, αυτή συνίσταται κατά την προσωπική μου γνώμη στο γεγονός ότι παραπέμπει σε ένα άναρχο σύστημα χωρίς κανόνες, χωρίς πειθαρχίες, χωρίς αρχές. Επομένως αυτό δυσχεραίνει το πεδίο δράσεως, συστημάτων, χωρών, οικονομικών υποκειμένων, τα οποία έχουν εθιστεί να λειτουργούν κάτω από ένα αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο''.

Παρόμοια εκτίμηση και από την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κατερίνα Μπατζελη:
''Είναι μία ευκαιρία η παγκοσμιοποίηση, εφόσον ξέρεις να τη διαχειριστείς''

Το 1983 ο καθηγητής του Χάρβαρντ Tίοντορ Λεβίτ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο ''παγκοσμιοποίηση''. ΄Εκτοτε ο κόσμος χωρίζεται σε οπαδούς και αντιπάλους της. Νέες δυνάμεις, όπως η Κίνα αντλούν τα ωφέλη της παγκοσμιοποίησης, επιδεικνύοντας συνεχή ρεκόρ στην παραγωγικότητα και στα ωράρια εργασίας. Το ερώτημα προς την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κατερίνα Μπατζελή : ''Θα πρέπει δηλαδή να γίνουμε όλοι ...Κινέζοι για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης'';

''Αυτό κατακρίνεται από όλους, ακόμα και από τους φανατικούς οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και του αχαλίνωτου ανταγωνισμού. Η διαφορά μας είναι ότι ορισμένοι βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως μηχανισμό μεγιστοποίησης του κέρδους των μεγάλων εταιρειών, ενώ κάποιοι άλλοι, όπως οι σοσιαλιστές, βλέπουν ότι η παγκοσμιοποίηση αφορά την αναδιανομή αυτού του συσσωρευμένου κέρδους και την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης, έτσι ώστε να μπορέσει και η Ε.Ε. να αναπτύξει τους ρυθμούς ανάπτυξης''.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν δέχεται ότι η προστασία απέναντι στους κινδύνους της παγκοσμιοποίησης είναι αποκλειστικό προνόμιο της Αριστεράς. Ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Παπαστάμκος κάνει λόγο για ένα ''ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης'' με σεβασμό στην κοινωνική προστασία:

''Υποστηρίζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια το πρότυπο της κοινωνικής και οικολογικής οικονομίας της αγοράς. Και χαίρομαι που αυτό το πρότυπο αποκτά, τόσο στη Συνταγματική Συνθήκη, όσο και στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, τα χαρακτηριστικά του κανόνα δικαίου. Η Ευρώπη φέρει στην ιστορία της τα χαρακτηριστικά αυτού του προτύπου. Ο,τιδήποτε άλλο είναι ξένο και δεν θα διεκδικεί σε βάθος χρόνου τη δημοκρατική νομιμοποίηση που είναι αναγκαία για να προχωρήσουμε''

Η ομιλία του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαιώνει ότι και οι πολιτικές δυνάμεις δεξιά του Κέντρου αντιλαμβάνονται τους κινδύνους. Ο Σαρκοζί μίλησε για προστατευτισμό, προστασία των αγροτών και των κοινωνικά αδυνάτων και όρους αμοιβαιότητας στο άνοιγμα των ευρωπαΐκών αγορών. Ο ευρωβουλευτής Γ. Παπαστάμκος επισημαίνει:

''Η Ευρώπη έχει τον δικό της πολιτικό πολιτισμό, έχει το δικό της νομικό οπλοστάσιο, αλλά δεν μπορεί η Ευρώπη μόνο σε βάθος χρόνου να είναι η μόνη η οποία εντατικοποιεί αυτήν την προστασία και άλλες δυνάμεις ανταγωνιστικές να κωφεύουν ή να εκμεταλλεύονται αυτήν την έλλειψη κανόνων και προδιαγραφών. Διαγράφεται ο κίνδυνος, αν μιλήσουμε για τα οικονομικά υποκείμενα, σε πέντε-δέκα χρόνια να πει κάποιος ότι γιατί να είμαι εγκατεστημένος στην Ευρώπη και να μην πάω κάπου αλλού, όπου υπάρχει κοινωνικό ντάμπινγκ, όπου υπάρχει οικολογικό ντάμπινγκ ; Αντιλαμβάνεστε τί έχει να συμβεί σε μία τέτοια περίπτωση''.

Πώς μπορεί όμως ο απλός πολίτης για να οπλιστεί απέναντι στους κινδύνους της παγκοσμιοποίησης; Στο Στρασβούργο όλοι συνιστούν πάνω απ΄όλα την επένδυση στην παιδεία και την καινοτομία. Η ευρωβουλευτής Κατερίνα Μπατζελή επισημαίνει ότι εκτός από όλα αυτά, ο πολίτης πρέπει να επιδείξει και πνεύμα διεκδίκησης:

''Πρώτον ότι πρέπει να ζητήσει έναν σωστό δημόσιο τομέα. Δεύτερον ενίσχυση των μαζικών κινημάτων, τα οποία θα συνδιαμορφώνουν τους όρους ενίσχυσης της αγοράς. Τρίτον ένταξη σε δια βίου μάθηση ή ενίσχυση των θεμάτων παιδείας και όλων εκείνων των πολιτικών όπως της καινοτομίας, της γνώσης, όπου όμως πρέπει να τα ζητάει να τα διεκδικεί από το κράτος, από τα ίδια τα μαζικά κινήματα, έτσι ώστε αυτά να επενδύουν επάνω του. Διότι χωρίς επένδυση στον άνθρωπο, το άνοιγμα της αγοράς θα είναι ένα άνοιγμα στην πόρτα της ανεργίας''.

Στρασβούργο, Γιάννης Παπαδημητρίου

(Πηγή: Deutche Welle)

"Μην μας ξεχάσετε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα": Είκοσι μαθητές του Λυκείου της Ζαχάρως επισκέπτονται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

"Στην Ζαχάρω δεν βλέπεις πλέον πεσμένα φύλλα από τα δένδρα, όλα έχουν καεί". Η 17χρονη Τζένη, διακεκριμένη αθλήτρια του θαλάσσιου σκι, μονολογούσε κοιτάζοντας τους δρόμους των Βρυξελλών μέσα από το λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή των μαθητών της Ζαχάρως από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Βελγίου στο ξενοδοχείο που θα κατέλυε για τρία βράδια.

Είκοσι μαθητές και μαθήτριες της τρίτης τάξης του ενιαίου Λυκείου Ζαχάρως, μαζί με τις καθηγήτριές τους κ. Βλάμη και κ. Νικολή, επισκέφθηκαν τις Βρυξέλλες και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αφήνοντας πίσω τους για τρία εικοσιτετράωρα, τις νωπές μνήμες τους από την ανθρώπινη και περιβαλλοντική τραγωδία που βίωσε ο Νομός τους το περασμένο καλοκαίρι.

Κάτοχοι όλοι πτυχίου άριστης γνώσης τουλάχιστον μίας ξένης γλώσσας, οι μαθητές κέρδισαν και εξέπληξαν με την ευγένεια, την ευστροφία και τις γνώσεις τους. Το βεβαρημένο πρόγραμμα της επομένης ημέρας δεν επέτρεψε παρεκβάσεις: ένα σύντομο βραδινό γεύμα γνωριμίας έδωσε την ευκαιρία στους 17χρονους μαθητές να εγκλιματιστούν στο κρύο και βροχερό κλίμα των Βρυξελλών, που φάνταζε τελείως εξωτικό σε σύγκριση με τις συνθήκες που οδήγησαν στην καταστροφή ενός από τα ομορφότερα θερινά θέρετρα της χώρας μας, της περιοχής της λίμνης του Καΐάφα. Από το πρώτο βράδυ τα παιδιά εκδήλωσαν με κεκτημένη αγωνία τις δραματικές στιγμές που έζησαν τα ίδια και οι οικογένειες τους προσπαθώντας να σώσουν ζωές και περιουσίες. "Ο πατέρας μου έκοψε 4 δένδρα και τα καταφέραμε", είπε η Δήμητρα, ενώ η Μαίρη θυμόταν ότι η "φωτιά πέρασε μέσα από το σπίτι μας, αλλά ευτυχώς εμείς δεν πάθαμε τίποτε".

Η επόμενη μέρα προέβλεπε πολύ πρωινό ξύπνημα, για την μικρή όμως Δήμητρα από τους Ταξιάρχες δεν είχε καμία διαφορά καθώς "κάθε μέρα ξυπνάω στις 7 για να είμαι στο σχολείο εγκαίρως". Όλοι οι μαθητές ήταν στην ώρα τους προκειμένου να συναντήσουν για είκοσι λεπτά τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Χανς - Γκερτ Πέτερινγκ. Ο Γερμανός Πρόεδρος, γνωστός για τα έντονα φιλελληνικά του αισθήματα, αποδέχθηκε με συγκίνηση την πρόσκληση να συναντήσει τους μαθητές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρακάμπτοντας ανειλημμένες υποχρεώσεις του και εκκινώντας το ήδη βεβαρημένο πρόγραμμα του από τις 8.30 το πρωί.

Το αρχικό άγχος και η αμηχανία των μαθητών, διαδέχθηκε ο ενθουσιασμός και ο αυθορμητισμός που προκάλεσε η συγκινητική και θερμή υποδοχή που τους επιφύλαξε ο Πρόεδρος Πέτερινγκ. "Σας ευχαριστώ που είστε εδώ, είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από τις τραγικές συνέπειες των πυρκαγιών που αντιμετώπισε η περιοχή σας το καλοκαίρι", είπε μεταξύ άλλων ο κ. Πέτερινγκ εκφράζοντας την αλληλεγγύη και συμπαράσταση του ιδίου και των συναδέλφων του Ευρωβουλευτών προς τους πληγέντες Έλληνες πολίτες και την Ελληνική Πολιτεία για τις ανυπολόγιστες καταστροφές που συντελέσθηκαν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο εξαιτίας των πυρκαγιών. Να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος μίλησε στους μαθητές στην αγγλική χωρίς τη χρήση διερμηνείας.

Η Χριστίνα, μιλώντας με άψογη βρετανική προφορά, ευχαρίστησε τον κ. Πέτερινγκ για την τιμή και για τον χρόνο που αφιέρωσε στην ίδια και τους συμμαθητές της λέγοντας ότι "συγγενείς μας έχασαν την ζωή τους, η απώλεια σε ζώα και δένδρα είναι απίστευτη, η Ζαχάρω δεν είναι πλέον το μέρος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Σας παρακαλώ εσάς και τους συναδέλφους να μην μας ξεχάσετε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για μας."

Εν συνέχεια η Μαρίνα (μία από τις δύο μαθήτριες με καταγωγή από την γειτονική Αλβανία)
έδωσε στον κ. Πέτερινγκ ένα αναμνηστικό βιβλίο - δώρο για την Αρχαία Ολυμπία, λέγοντας πολύ χαριτωμένα "τώρα, λοιπόν, περιμένουμε τη δική σας βοήθεια". Τελευταία απηύθυνε χαιρετισμό στα Γερμανικά προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Ευγενία, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του τελευταίου: "πώς να μην αγαπήσει κανείς αυτά τα παιδιά", μονολόγησε ο κ. Πέτερινγκ αποχαιρετώντας τους μαθητές.

Το πρόγραμμα των μαθητών για το υπόλοιπο της ημέρας περιλάμβανε παρακολούθηση του Φόρουμ "Αγορά" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συναντήσεις με Έλληνες Ευρωβουλευτές, ενημέρωση από την Ελληνίδα καθηγήτρια του Ευρωπαϊκού Σχολείου των Βρυξελλών κ. Ζαφειρίου και ξενάγηση στους χώρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον κ. Καϊλή. Ιδιαιτέρως συγκινητικό ήταν το κλίμα κατά τη διάρκεια της συνάντησης των μαθητών με τον Κύπριο Ευρωβουλευτή κ. Δημητρίου, ο οποίος με δάκρυα στα μάτια εξέφρασε την αλληλεγγύη και τη συμπάθεια του στους μαθητές και τις οικογένειες τους για τα τραγικά συμβάντα του καλοκαιριού στην Ηλεία.

Το βράδυ, τα παιδιά απελευθερωμένα από το βάρος του "εκπαιδευτικού" μέρους της επίσκεψής τους στις Βρυξέλλες, γευμάτισαν σε παραδοσιακό βελγικό εστιατόριο κοντά στην Γρκαν Πλάς και στη συνέχεια, ως ανταμοιβή για την άψογη συμπεριφορά τους, συνοδεύθηκαν από την καθηγήτριά τους κ. Νικολή σε στέκι νεολαίας.

Η τελευταία ημέρα στο Βέλγιο προέβλεπε επίσκεψη στη γραφική πόλη της Μπρυζ. Οι μαθητές και οι μαθήτριες περιηγήθηκαν στα κανάλια της πόλης με καραβάκι και ψώνισαν τα τελευταία αναμνηστικά τους από την χώρα.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς το αεροδρόμιο δεν υπήρχε επιθυμία για πολλές κουβέντες. Ο κάμεραμαν Μάκης, η γλυκιά Αλεξία, η καλή μαγείρισσα Στέλλα, ο λιγομίλητος Αγησίλαος, η αθόρυβη Χριστίνα, η καλοβαλμένη Δήμητρα από τους Ταξιάρχες, η ιδιαίτερη Μαρία, ο γίγαντας Πάνος, η φιλικότατη Δήμητρα, ο σημαιοφόρος Δημήτρης, η σκιέρ Τζένη, η λαλίστατη Ευγενία, ο πνευματώδης Δημήτρης, οι ακούραστες στο χορό Ερμίρα και Μαρίνα, η εντυπωσιακή Χριστίνα, ο χαλαρός Ρήγας, ο ευγενής Μάριος, η εξωστρεφής Αφροδίτη, και η ήρεμη Αγγελική αποχαιρέτισαν τις Βρυξέλλες αφήνοντας με το χαμόγελό και την αισιοδοξία τους ένα μήνυμα με αποδέκτες όλους όσοι συγκλονισμένοι παρακολουθήσαμε τις τραγικές ημέρες των πυρκαγιών στην Ηλεία, στην Αρκαδία, στην Μεσσηνία, στην Πάρνηθα, την Εύβοια και όλα τα πυροπαθή μέρη της Ελλάδας: δίπλα στα καμμένα δένδρα, στις κατεστραμμένες περιουσίες, στους τάφους των χαμένων ζωών, φυτρώνει ήδη πυκνή βλάστηση...